پایتون (به انگلیسی: Python) یک زبان برنامه‌نویسی همه منظوره،سطح بالا،شیءگرا و مفسر است که توسط خودو فان روسوم (به هلندی: Guido van Rossum) در سال ۱۹۹۱ در کشور هلند طراحی شد.
فلسفهٔ ایجاد آن تاکید بر دو هدف اصلی خوانایی بالای برنامه‌های نوشته شده[۲] و کوتاهی و بازدهی نسبی بالای آن است.[۳] کلمات کلیدی و اصلی این زبان به صورت حداقلی تهیه شده‌اند و در مقابل کتابخانه‌هایی که در اختیار کاربر است بسیار وسیع هستند.
بر خلاف برخی زبانهای برنامه‌نویسی رایج دیگر که بلاک‌های کد در آکولاد تعریف می‌شوند (به‌ویژه زبان‌هایی که از گرامر زبان سی پیروی می‌کنند) در زبان پایتون از نویسه فاصله و جلوبردن متن برنامه برای مشخص کردن بلاک‌های کد استفاده می‌شود. به این معنی که تعدادی یکسان از نویسه فاصله در ابتدای سطرهای هر بلاک قرار می‌گیرند، و این تعداد در بلاک‌های کد درونی‌تر افزایش می‌یابد. بدین ترتیب بلاک‌های کد به صورت خودکار ظاهری مرتب دارند.
پایتون مدل‌های مختلف برنامه نویسی (از جمله شیء گرا و برنامه نویسی دستوری و تابع محور) را پشتیبانی می‌کند و برای مشخص کردن نوع متغییرها از یک سامانهٔ پویا استفاده می‌کند.
این زبان از زبانهای برنامه نویسی مفسر بوده و به صورت کامل یک زبان شی‌گرا است که در ویژگی‌ها با زبانهای تفسیری پرل، روبی، اسکیم، اسمال‌تاک و تی‌سی‌ال مشابهت دارد و از مدیریت خودکار حافظه استفاده می‌کند.
پایتون پروژه‌ای آزاد و متن‌باز توسعه‌یافته‌است و توسط بنیاد نرم‌افزار پایتون مدیریت می‌گردد.
نوع دهی
پایتون از اشیاء تایپ شده و در مقابل نام متغیرهای غیر تایپ استفاده می‌کند. محدودیت تایپ در زمان کامپایل چک نمی‌شود؛ بنابراین عمل گرهای روی یک شیء ممکن است شکست بخورند، به این مفهوم که شیء داده شده از یک تایپ مناسب نیست. با اینکه اجباری در تایپ دهی ایستا نیست، پایتون شدیداً تایپ دهی شده، و عمل گرهای نامناسب را نهی می‌کند. (مثل مقدار دهی یک رشته با یک عدد)
| تایپ | توصیف | مثال نحو |
|---|---|---|
str |
یک رشته غیرقابل تغییر از کاراکترها |
'Wikipedia'"Wikipedia"
|
list |
تغییر پذیر، می‌تواند تایپ‌های مختلف را دارا باشد. | [۴٫۰، 'string', True] |
tuple |
تغییر ناپذیر، می‌تواند تایپ‌های مختلف را دارا باشد. | (۴٫۰، 'string', True) |
set, frozenset
|
نامرتب، هیچ نسخه دومی را دارا نیست. |
set([۴٫۰، 'string', True]){۴٫۰، 'string', True}frozenset([۴٫۰، 'string', True])
|
dict |
گروهی از کلیدها با جفت عددی | {'key۱': ۱٫۰، 'key۲': False} |
int |
یک عدد با دقت ثابت (وقتی ذخیره کردن یک عدد صحیح سر ریز داشته باشد، به یک دقت نامحدود Long بسط خواهد یافت) |
۴۲ |
float |
یک عدد اعشار | ۳٫۱۴۱۵۹۲۷ |
complex |
یک عدد مختلط با عدد حقیقی و قسمت موهومی | ۳+۲j |
bool |
عدد درستی |
TrueFalse
|
پایتون همچنین به برنامه نویس‌ها اجازه میدهد که تایپ دلخواه خود را تعریف کنند. این کار با استفاده از کلاس‌ها امکان‌پذیر است، و اغلب برای شیء گرایی در برنامه نویسی استفاده می‌شود. نمونه‌های جدید از کلاس‌ها با صدا زدن کلاس ساخته می‌شوند، و کلاس‌ها خودشان نمونه‌هایی از کلاس type هستند (خودش یک نمونه از خودش است)
-خودو فان روسوم(مدیر و سازنده پایتون)
